خدايه!


خدايه! په رنګارنګ ګلونو، خزان مه راوله
په دې ښايسته ښكلو مخونو، خزان مه راوله

ربه! زارۍ درته كوم، زما زارۍ ومنه
نور مې د زړه په اميدونو، خزان مه راوله

عاشقي تا ته دی درتګ، د رسېدو لاره ده
دعاشقۍ په محفلونو، خزان مه راوله

زه دې دحورو او غلمانو څه دعوه نلرم
ددې نړۍ په ماجبينو، خزان مه راوله

په زړه دننه مې د مينې پاك موجونه ګرځي
دعشق په دې پاكو موجونو، خزان مه راوله

قطرې، قطرې، دانې، دانې مې چې له سترګو څاڅي
په دې اقدسو بارانونو، خزان مه راوله

چې په ورو،ورو او په ناز، ناز د جانان غېږې ته ځي
په دې نازكو كدمونو، خزان مه راوله

چې پټې، پټې، غلې، غلې دديدن څار كوي
دداسې سترګو په نظرونو، خزان مه راوله

قدم، قدم او پل په پل پكې ګلونه شنه كړه
دمحبت په دښتو غرونو، خزان مه راوله