ستم زما د يار
 

حیران یم نه پوهیږم په ستم زما د یار
وږاړم په ځان او که په غم زما د یار

کله سترګو کی موسکه شی کله شنه شی له ږړه
په غم کی اموخته شوم په دی چم زما دیار

څاڅکی شی باران شی راوریګی له اسمان
رایاد ۍ چی دیدن شی ما خوستن زما دیار

ناڅاپه په مخ راغله نوک نیولي وارختا شوه
ادا وو یې په زړا باندي ویشتم زما دیار

شفق)قلم په لاس کی خو له شعرنه خبر نه وؤم
وس جوړ رانه شاعر شو په یو دم زما دیار