غزل

که تور ماښام دزلفو ول پيــــدا کــړم
زه به مې يار دلارې مل پــــيـــدا کړم

په لويه لار خاورې شيندمــــــــه ځمه
که مې د يار د پښو پل پــــيـــدا کړم

دا د وطن په پيغلو څـــــــه شــــــــوي دې
کمسې ئې شته که ئې اوربل پيدا کړم

دنـــــورو غــــــــم کې زړه زري زري شو
اوس ئې لټــــــومـــه که ئې دل پيدا کړم

زه به دردمند زړه ورتـه مخ کې کيږدم
که ستم ګر اشنا يــــــــــــو ځل پيدا کړم

په لپو ژاړې خپــــــــل قلم ته پامير
د زړګې حال که ئې غــــــــــزل پيدا کړم