غزل

چې سوچ مې کړی په انجام د مينې
ساقي بيا پورته کړلو جام د مينې

که مې د هيلو ښاپېرۍ يې ګرانې
مخ دسپوږمۍ کړه ته په بام د مينې

جانانه ستا زړه يې اوس غواړي که نه؟
په ما دې پورې دی الزام د مينې

د جانان زلفې مې خورې دي داسې
په مازديګر پسې ماښام د مينې

د سرو ګلونو غوټۍ وغوړېدې
ريبار چې راوړلو الهام د مينې

ای د پامير د تړمو اوښکو جامه
په ما شراب شولو حرام د مينې