غزل
زړه ټوټې او پرېشانه، کله
هلته کله
دلته
چې د زړه په کور، مې
راغلې زما ځان زما ژوندون
يې
د جمود دروازې وا کړه
آسمانونه مُسخر کړه
زه په يو جنت صابر ووم تا
د نورو په لټون کړم
په سفر او حضر دواړو کښې
نيمګړی نيمه خوا يم
وړاندې، وروستو سوري
سوري کله پټ کله ښکاره شې
رخصتونو هر کلو دې د
کرم
وفا ګټلې |