غزل
زمونږ ه خوارو د اختر
لارې به څنګه نيسې
سورمل، جيشکي، د ګل او
خار تخم فطري خوريږي
عروج ، زوال، دايمي نه دي
خو د وخت لوبې دي
دېوال نور لوړ کړه بام
او در او دريڅې ونيسئ
زنځير تر پښو لوړ
دېوالونو شونډې هم ګنډلې
ابن قاسم خو په اسلام او
انصاف زړونه ګټي
زه خو
کرم
يمه والله دلته دې هم
نه پرېدم |