غزل
مه وایه چې سترګو کې مې تش د خمار
سره اوسي
څه په درز چمبه وهي او ګډې شي
ګیډۍګیډۍ
لمره دعا نشم کړای چې کلي ته دې
وبولم
سم به وي ، خو کم به وي،زړه ستا د
قد دربار نه دې
سیند ورنه راوړي سپینو اوبو کې
سور د وینو رنګ |