غزل

په څه به مې زړه ښه شي په دې بل رنګه ماحول کې
بې واکه مې تلی د خپل واکئ په درانه تول کې

د ټپي سترګو علاج چې کړو په ټپو خلګو موږ
د دید په طمع طمع به ړانده شو په کهول کې

که چپ اخلي قدم د پیروی خلګ يې ډېر وي
وس نه ګوري دچا د هر چا سترګې وي په پسول کې

انجام يې د ښکاره خوا خوږۍ هم تا وا ن ښکاره شي
چې مخ يې وي نېولی بیا يې مخ پټ وي په مول کې

وجود يې د ړانده کور راحت ته نه سپارلی
هم دا یوه رشته وه په بالول او په کچکول کې

لکه ستن د ګړۍ څرخم د حا لا تو په سبب
راحت مئ پیدا نه کړئ ستا په دغه دنیا ګول کئ

را زغلی په میدان او خوا خوږی وی تر حد زیاته
د وخت دئ یارا نې چئ کار پوره کړی بستره ګول کې

اتڼ ته هم نه شو یو ځای عامره زموږ د کلی
مشغول په ځان ځانۍ شو ځکه خوند نشته په ډول کې