غزل
د ژوند د خم تر غاړې ناست لكه مــاړه چې ناست وي داسې مثــــال د پښــتنو لكه كاڼـــه چې ناست وي زمونږ د زلمو احساس مړ شوى،دي اوس داســې لكه د ژوند د خير په غونډې ناست لكه زاړه چــې ناست وي په كار او ژوند پسې زه څنګه له دوى مخــــه وكړم تل مې د زړه كور كې يادونه ميلمانه چې ناست وي ښايي دوى هم د چا ديدار لپاره شپـې روڼوي ستوري اسمان كې ګرده شپه داسې راڼــه چې ناست وي دا سوي سوي اسويلي يې شي نغمــې د غزل اقبال دې كله ستا په اور د بيلتـــانه چې ناست وي |