غزل
محفل دی ټول له رقيبانونه
ډک
کله دې سوچ کې دومره لرې
لاړ شم
دا تورې زلفې که دې توره
شپه ده
که دې ژوندی دملالۍ تاريخ
کړ
ګوهره مه مې راسپړه دزړه
رازونه |