غزل

څانګو چک چک وهه او باد به رپوله سپوږمۍ
د چينې منځ کې مې چې نيمه شپه کتله سپوږمۍ

ستوري به پاتې شوه يواځې لکه زه بې ياره
ګېډۍ ګېډۍ ورېځو په غېږه کې نيوله سپوږمۍ

اوس يې نه ورټکوم نه يې کور ته کاڼي ولم
د چا سره چې به مې نښه ايښودله سپوږمۍ

ستوري کوچنيان وو او دا لويه وه په راز پوهېده
ما به چې يار په غېږ کې ټينګ کړ پټېدله سپوږمۍ