غزل

ګل به وي نسیم به وي دلبر به وي
زه چې ویلې کیږم نو سحر به وي

پام کوه جانان د یو نه زیات نشي
زړه به دې کعبه نه وي مندر به وي

سر یې د تنې نه چا بېل کړی دی
چېرته څوک ولي یا سخنور به وي

دومره نزدیکیت مې بې وفا نه کړي
یاد به دې خفه وي مرور به وي

شعر د وږمې غوندې بې واکه وي
یا د اباسین غوندې ژور به وي